We vertrekken vroeg in de ochtend want er staat ons weer een lange reis te wachten helemaal naar het noorden. We rijden langs Punakaiki. De bekende pannenkoeken rotsen. Indrukwekkend om te zien. Het is een prachtige kust route en we genieten van de meest prachtige vergezichten. Na 3 uur rijden is de weg afgezet. Het regent en stormt en er liggen overal takken op de weg. Een man vertelt ons dat we deze weg niet verder kunnen vervolgen omdat een boom is omgevallen op een hoogspanningskabel. We zijn bij westport en we moeten weer helemaal terug naar Spring junction. Ooh jeej een omweg van wel 2,5 uur. We hebben geen andere keuze dus we besluiten het toch te doen. Via de lewis pass rijden we naar Nelson. Uiteindelijk komen we na bijna 8 uur rijden begin van de avond aan in Nelson. We hebben een prima huisje op een vakantiepark. Er is een leuke speeltuin dus de kinderen kunnen even lekker bewegen. Dan besluiten we op zoek te gaan naar een leuk visrestaurantje. Uiteindelijk vinden we een geweldig leuk visrestaurantje. We hebben een prachtig uitzicht over de zee. De jongens zijn heerlijk aan het spelen met de meegenomen auto’s en poppetjes en kleuren fanatiek in de gekregen kleurplaten. Ze genieten van het heerlijke verse eten en wij ook.Heerlijk na zo’n lange reis.

De volgende ochtend ontdekken we een hele mooie speeltuin in het centrum van Nelson. Na een stadje een beetje bekeken te hebben, gaan De kinderen lekker klimmen en klauteren. Een uur lang vermaken ze zich met al de verschillende speeltoestellen. Het is nog vroeg en er is een klein zonnetje. We hebben ons nog niet ingesmeerd. Nu merk je het feit dat de ozonlaag vrijwel weg is boven Nieuw Zeeland. We voelen scherpe speldensteken op alle delen van het lichaam die we niet bedekt hebben. We krijgen al snel hoofdpijn en zetten maar snel een petje op. Ongelooflijk wat een impact. Dat kennen we natuurlijk helemaal niet in Nederland maar we snappen steeds beter waarom iedereen hier volledig bedekt rondloopt en altijd wat op hun hoofd hebben. De jongens ervaren het ook en we horen ze niet meer als we vragen om een petje op te zetten.

Na fijn gespeeld te hebben, vertrekken we met een lekkere cappuccino richting Christchurch. Het lijkt ons een leuk idee om via de kust in het oosten terugt te rijden naar Christchurch want dan hebben we echt een heel rondje Nieuw Zeeland gemaakt. We rijden via de wijngaarden richting de kust. We genieten van de prachtige wijngaarden in de Wairau vallen en stoppen uiteindelijk om lekker uitgebreid te gaan lunchen in Blenheim. We vinden een leuk Frans restaurantje aan een riviertje in Blenheim. Ik geniet van mosselen en Chris van een steak tartare. De jongens hebben een croque monsieur. ook lekker. Een heerlijk wijntje uit de omgeving maakt de lunch compleet. Na heerlijk gegeten te hebben, willen wij onze tocht langs de kust voortzetten. Dan opeens verschijnt er een bord dat de weg is afgesloten als gevolg van de aardbeving in 2016. Ooh neee....we moeten helemaal terug. Een omleiding van wel 300 km. Dat is echt slecht nieuws. We moeten die avond in Christchurch zijn want we vliegen die nacht dus we hebben geen keuze...we moeten het die dag allemaal gaan rijden. Ai ai. we zouden ‘s middags leuk in de bronnen van Hammer Springs gaan dobberen...dat kunnen we wel vergeten. De jongens ondergaan het en passen zich heel lief aan aan de veranderde situatie hoe vervelend hij ook is. We keren om en volgen de borden. Een verschrikkelijk lange tocht over wegen met alleen maar wegversperringen en werkzaamheden volgt waar we alleen maar 30 km per uur kunnen rijden. zo gaat het echt nachtwerk worden. Na vele uren rijden door allerlei passen en gebergten heen waar we geen enkel huis voor uren tegenkomen, komen we eindelijk bij een dorpje aan waar we wat kunnen drinken, eten en zelfs even spelen. de regen deert ons niet, de jongens willen even bewegen. En terecht! Ze krijgen eerst een surprise ei omdat ze zo lief in de auto zijn en wat lekkers te drinken en dan gaan ze lekker even spelen.

Vervolgens moeten we weer verder. De jongens gaan maar weer slapen want zelfs de IPad en de lekkere dingen die we maar gekocht hadden om ze enigszins zoet te houden, zijn ze klaar mee. Chris begint ook klaar te zijn met de urenlange haarspeldbochten maar we hebben geen keuze. Pfff de laatste dag hadden we toch wat anders voor ons gezien. Uiteindelijk na vele uren rijden, zeg maar bijna 11 uur, komen we rond half 10 ‘s avonds aan in ons hotel in Christchurch. De jongens kunnen hun geluk niet op dat ze uit de auto mogen en rennen vrolijk rond in het hotel. We gaan lekker eten en genieten van ons welverdiende wijntje. Uitgebreid gaan de jongens in bad. Lekker spelen. Dan moeten ze toch echt gaan slapen want de wekker gaat om 4 uur in de nacht omdat we naar het vliegveld moeten. De jongens zijn meteen klaarwakker en vinden het wel spannend zo in het donker naar het vliegveld. We parkeren de auto bij het autoverhuurbedrijf en checken onze spullen in. Heerlijk toch eigenlijk lightweight reizen. De meeste spullen liggen bij de surflerares in Bondi Beach.

De vlucht vertrekt mooi op tijd en met een tijdsverschil van 2 uur komen we om dezelfde tijd aan als dat we vertrokken zijn. We nemen een uber vanaf Sydney naar ons huisje in Dee Why. Deze keer geen Bondi beach want alles was volgeboekt maar een huisje bij de northern beaches ook erg leuk om die kant van Sydney te verkennen. Vlakbij Mosman waar Els, Robbert, Max en Quinn wonen dus ook erg leuk. We gaan nog even lekker een weekend van Dee Why genieten.